<> selam selam kaptanım hoşgeldiniz
Selam selam MİH. Bir yerden başlayalım Vira-besmele.
<> Bereket. ber+ek+et neye göre?
Böyle bir konu çok ayrıntılarsam anlaşılır. Filolojisi biraz ağır.
Alfabe’nin çıkışı SİNA’dır. Yani Sinaik alfabeden, tüm dünyaya yayılmıştır denebilir. Sina yazısı denmesinin nedeni, SİNA yarımadasında bulunmasıdır ilk örneğinin… Bundan, Sami-latin ve Hind alfabelerinin ÜÇÜ birden çıkmıştır. Ayrıca kiril (Yunan) alfabesi de…
Siz daha sonra linklerden sina yazısını ve bundan çıkan diğer bir alfabeyi Mısır alfabesini de izleyebilirsiniz.
Bu alfabeden çıkan iki tip yazı vardır:
1. Halka açık olan SKRİPT ya da hiyeroglif,
2. Sadece sembolist bilgin, kahin, ruhbanların anlayabildiği KRİPT ya da Hiyeratik.
Sina yazısı Aleph, Beth, Gimmel, Daleth… diye başlar ve sürer. Yunancada Alfa, Beta, Gamma, Delta bunlardır… Aynı harflerin bileşimine Arapça’da EBCeD denmektedir.
Alef daima BİR demektir. Birinci, öncül vb. Kriptosunda ise BİR+GEN diye geçer.
Beta (Beth) ise yunanca Bİ yani “İki” kelimesinin kriptolojisini taşır. Yunanca bi+kini >>>> İki parça. Latinceden örnekle Deux Pieces (Döpiyes=İkiparça). Bi+Nary=Di+git >>>>>>>>> biri yunanca diğeri latince İKİLİ SİSTEM demektir. İkisi AYNI şeydir. Kripto (Hiyeratik) kodu ise İKİ+GEN’dir.
Alfa+Beta=Gamma’dır. Ters bir İKİGEN’dir. Üçgen ise DELTA kodudur.
Sonra on+gen’e kadar sürer gider. Örneğin Beşinci harf ETA (Heta, okunmayan H, güzel H ile aynı harf) Dörtgen. Phi beşgen… İlk on harfe kadar bu böyle gider.
Ondan sonrakiler ise KISALTILMIŞ kavramlardır. (ing. U, I, ‘r, ‘m gibi) KISALTMALARDIR.
Buna göre TAU=YETİNMEMEK, ilerisini de istemek, Z(zeta)=SONSUZLUK/Sonrasızlık ebediyet gibi açılımları vardır. Mesela “Fi tarihinden kalma” dediğimizde, Fİ/phi=ÖNCESİZLİK demektir.
Yunan sembolizminde her bir harfin mutlaka bir HİYERATİK/Sinaik kriptosu vardır. S+KRİPT+to denmektedir bu sinaik kripto’ya.
Başlıbaşına bir bilim dalıdır >>> Kriptoloji.
KRİPT >> Gizli yazı/hiyeratik, sadece RUHBANLARA özgü; (Bunun tersi olan AÇIK yazı Script=Yazı Hiyeroglif=Halka açıktır).
Kelime iki sintakslıdır: KRYP+TO.
To >>> Aslı TOHA(r)’dan, Ta-Ha demiştim. Turanca >>> DAHA (more) demek. (En eski yazılış biçimi HUNCA’dan örnekle Taha (taha er=Daha ver))
BİR=ELDE VAR OLAN.
Daha önce de yazmıştım: AGA: iki/ikirmig=20.
İsimleri ÇİFT yapmak için AK/EK/İK gibi son ekler (şak+AK, dam+AK, yan+AK, tut+AK (Çift dudak), yut+AK (biri solunum diğeri sindirim için iki cepheli), böb(r)+EK=Çift fasulye/börülce vb.)
Yukarıdakileri TEKİL yapmak istersen Turanca ON/un/ın >>>> BİR sayısı getireceksiniz. Bur+UN (tek burun), al+IN (tek alan), kar+IN (tek guruldayan).
Bu esasa göre tek şakaklı > Şakın, tek damaklı > Damın, tek yanlı > yanın, tek dudaklı > tutun, iki burunlu > Burak gibi…
(Finno-ogriyen dillerinde de aynıdır)
BİRİKİ > BirikEN şey: bir+iki’den geliyor. Bir+iki+t > Biriktirmeyi sürdürmek >>> T=uTur/Utuz/30 ve uTru=ÜÇ anlamında…
Gelelim ÜÇ kelimesine yani sondaki TAU/T ile anlatılan ÜÇ. Üç kelimesi şudur:
UT+mak (ütmek, utmak, iddiayı kazanmak). (Bunun yutmak kelimesiyle ilgisi yok. Çünkü Turanca’da yutmak >>>>>> ASLI >>>>>> YOK+ETMEK, Yok’den geliyor.)
Bundan sonra da işler karışıyor. Her nedense, anadil Turanca’da TöRT üç idi. Üç ve dört yer değiştirmiş GİBİ görünüyor. Fakat bu Turanca’da normaldir: mesela Turanca: Sekiz=6’dır, Türkçe=Sekiz ve sekkiz ise 8 olmuştur.
<> Six, Sechs
(Turanca seks diye okunurdu. Bu dönüşümün nedenini başka bir örnekle açıklayabilirim: Oks=öküz (Yabancı dillerde oxe, ox, ochse, ve bu dillerin türediği sanskritce auksere = Akere = Auks = Axe/aks yani koşumluk kağnıya konan ok/mil).)
Birikitört >>> 1+2+3 >>> BİRİKİTİR+mek (Biriktirmek).
Pekiyi gerçek DÖRT nedir? Gerçek dört ise Kyrq yani K A R E demekti. Günümüzdeki Turanca kalıntılarında bunu KIRK diye görebilirsiniz.
(Sanskritçe Qyatra, latin dillerinde quatr, ingilizce quarter vb.) Yine kyrq=Kare, latin dillerinde Carrée biçiminde yer alır. (Birinci e üzerinde aksan/accent var.) Fransızcadan örnek: Petit Carrée (pötikare). Keltçeden örnek: ecarese (ekose=Büyük kare).)
Bir >>> ON
iki >>>>> YİRMİ
ÜÇ >>>>> OTUZ
DÖRT >>> KIRK.
Yani turancada Ön (1), İki (2), Tört (3), Kırk (4) ve Benş (5) idi. Eski mısır gibi Turan atalarımız da 5 sistemine dayalılardı. Bu sisteme ELLİ denirdi. (Elli şimdi BEŞ‘in ondalığı.)
Onlu sisteme geçişte ise Altay grubu, özellikle Hunluların ataları büyük kargaşalar yaşadılar.
Beş=PENÇE/pentha vb olan kelimenin Turancası olan Tek el=PENŞ. Bunun ondalığına ELLİG (elli) deniyordu.
Beşten sonrası için SEMBOLLER kullanılıyordu. ONDALIK sisteme geçilince bir karmaşa doğdu:
ART+DI
YET+Tİ
DI ve Tİ diye yazdıklarım >>>>>> Dİ’Lİ GEÇMİŞ ZAMAN EKİDİR. Bunun MİŞLİ GEÇMİŞ ZAMAN EKLERİ de var:
Art+MIŞ (60)
Yet+Miş (70)
(Di’li ve miş’li geçmiş zaman eklerinin kaynağı budur) Bu iki SEMBOL kelime işin içine girince sayı sıraları kaydı.
Aslında 6 yerine SEKİZ (seks) vardı. Onun yerini ART+TI (Altı) kelimesi aldı.
Seks=6 idi. (Siks, sechs, şeş) Daha sonra ALTI ve sekiz yer değiştirdi.
7 yerine Okuz, Türkçe’de Tukur/tukuz=DOKUZ kullanıldı.
Bir=ÖN, ON kelimesi de gidip 10 yerine oturdu. Seksen=60 idi. Doksan=70 idi.
Ben bile yazarken zorlanıyorum, aklım karışıyor. Ama karıştıran onlar!
Şimdi bu anlattıklarımın ereği nedir?
Hans von Aiberg, 14/01/2004 (214/01)
Not-1: <> ile başlayan satırlar sayın Aiberge ait değildir, sohbet/chat esnasında onunla konuşan diğer kişilere aittir. [] ile başlayan satırlar ve [ ] arasındaki kesimler yine sayın Aiberg’e ait değildir, sohbete sonradan eklenmiştir.
Not-2: Eski sohbetlerde işlenen bazı gündem konularının yıllar sonra değişmiş olabileceği ihtimalini gözönünde bulundurmak gerekebilir. Sohbeti okurken karşılaşacağınız her türlü sorunu/hatayı vb. info@aiberg.com adresine bildirebilirsiniz.
önceki CHAT’i (213) oku | 214 anasayfasına dön | sonraki bölümü oku
