<> İmtihan meselesini ele aldığımızda, Allah’ın bizim edimlerimizin tümünü bildiğini akılda tutaraktan, söz konusu imtihanı, bizim performanslarımızı değerlendirmek açısından, kendisi için yaptığını düşünmek mantıksız oluyor. O halde, imtihan, bizlerin kendi performanslarımızı görmemiz için mi yapılıyor?
Sanırım bir kaç chat önce bu konuya TAM açıklık getirmiştim. İyice yazmıştım. Arkadaşlarımız size link vereceklerdir. Ama ben de araya girme bahasına sorularınıza yanıt vereyim: imtihanı İSTEYEN BİZİZ, özgür irademizle istedik. Külli şey’in’in ÇOĞU bundan kaçtı. Hiç yaratılmayıp, ğayb aleminde kalmayı tercih ettiler. Bir kısmı örneğin CANSIZ varlık olmayı dilediler (eşya gibi).
Dilediler derken ATOM‘u ele alalım: ATOM CANSIZDIR. QUANT CANSIZDIR. Ama canlı dediğimiz herşey (bitki, hayvan, biz insanlar) o CANSIZ sandığımız ATOMLARDAN oluşmuşuz. Ya atom cansız, biz de cansızız, ya da atom canlı, -ki BİZ DE canlıyız- (atomaltı yasalara Sünnetullah deniyor yani evren yasaları. Cansızlar dediklerimiz evren yasaları = Sünnetullah ile canlıdırlar).
Kimi de canlı ama MASUM olmayı dilediler: bitki, hayvan –İNSAN gibi nefsi olmakla birlikte- MASUMDUR! Kimi de GÜNAH‘dan kaçtığı için NEFS istemedi: meleklerin tümü bu tasnif içindedir.
Fakat hızlı insanlar (CİN) ile yavaş cinler (insan), yani biz kabadayılar, “HEM NEFS İSTEDİK, HEM de MASUMİYET İSTEMEDİK!” (Sabii çocuklar dışında insan masum değildir.) Biz kabadayılık ettik, ve İnsan olmayı tercih ettik.
(Diğerleri bilim yapmaktan kaçındığı için, kolay yol olan Cin olmayı tercih ettiler. Cinlerin kendi gövdesi ışık hızına yakın giden doğal bir UFO gibidir. Ama insanlar bunu yapamadıklarından UFO icat etmek yani bilim-teknoloji yapmak zorundadırlar.)
Eğer candaşım, bir HATIRLAYABİLSEYDİN! Bir hatırlayabilseydin… “Ben insan olmak istiyorum, nefs de ver, masumiyet verme“dedik, kabadayılık ettik. Bir hatırlayabilseydik o Kalu Bela’yı…
“BEN İNSAN OLACAĞIM, BANA NE, BANA NE?” diye ÖZGÜR irade ile insan olmayı DİLEDİK. Çünkü orada bizim İradei cüziyyelerimizin toplamı İradei Külliye kadar BİR (1) idi.
ÖZGÜR İRADE ile biz İMTİHAN istedik. İstemeseydik! Külli şey’in olarak kalsaydık. Ispanak, marul olsaydık, amip olsaydık. Ama BİZ (sen, ben) İSTEMEDİK. Kabadayılığımıza ALLAH BİZİ ŞAHİT TUTTU! Misak aldı. Misak resulü ve asistanını DA TANIK yaptı. Allah da ayrıca ŞAHİD oldu.
<> Ahzab-72: Biz emaneti göklere, yere, dağlara teklif ettik de onlar onu yüklenmekten kaçındılar, ondan ürktüler. İnsan ise onu yüklendi. Şüphesiz o çok zalim ve çok cahildir.
EVET!
<> Araf-172: Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Adem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da), Evet (buna) şahit olduk, dediler.
Bu durumda dostumuzun birinci sorusuna verilen yanıt “kendi kabadayılığımızın bedelini ödüyoruz“dan ibaret.
<> Hocam, lakin aylar önceki chatlerinizden birinde de, bunu talep edebilmemiz için, zaten nefsin bize üflenmiş olması gerektiği üzerine bir değerlendirmeniz de vardı. Yani, o onktada, nefsi bize verilmişken istemiş olmakta da problematik bir yön yok mu?
<> Hicr-29 “… Ruhumdan üfledim” nefs üflendi nerede?
NEFS >>> BEDEN İLE VERİLEN bir ara bedendir. BİZ SALT RUH HALİNDEKİ KALU BELADAN SÖZ EDİYORUZ! RUH ve RUH+lar farkını da anlatmıştım. RUH PAYDA ve KÜLLİ RUH’tur ve bir tektir. Ama bundan BUZ KALIPLARI gibi (ana maddesi yine tek ruh = su olmak) kaydıyla ruh+lar yaratılıyor.
<> Sad-72
<> Hocam, biz özgür iradeyi, bizde özgür irade olmadan mı istedik; yoksa özgür irademiz var mıydı?
KÜLLİ ŞEY’in ALLAH’ın karşısında BİR TAM (1) ÖZGÜR İRADE BÜTÜNÜ İDİ. Ruh+lar, irade+ler, nefs+ler. Bu çoğul eklerine bir daha EĞİLMEN gerekiyor. ÖZGÜR irade >>> KÜLLİ ŞEY*İN olarak vardı.
Hans von Aiberg, 13/08/2003 (170/12)
Not: <> veya [] ile başlayan satırlar, [ ve ] arasındaki kesimler sayın Aiberg’e ait değildir, sohbet esnasında onunla konuşan kişilere aittir veya sonradan eklenmiştir.
önceki bölümü oku – sonraki bölümü oku
