Hep mekanik -soğuk demir- gibi düşündüreceğimi mi sanıyordunuz? Ben ağlatanın ta kendisiyim. Ben duygu doluyum. Duygu doluyum. Duygu doluyum. Duyguluyum. Ben sanatçıyım. Ben Müttekiyim. Tek göz istedim, Allah iki göz verdi, ikisi de korkusundan ağlamak için! Vay canına, gözler ağlamaya da yarıyormuş!
Gözyaşlarım tuzlu! Hayat denizlerden başladı. DENİZLERE SUYUNU VE TUZUNU iade ediyorum. Derya çağlıyor gözlerimde. Cehennem derya (okyanus) karşısında nasıl sönmesin ki? Rabbena! SÖNDÜR CEHENNEMİ HANİF MÜSLÜMAN CANDAŞLARIM İÇİN! Amin…
***
Salih amellerin, Hanif emellerin olsun.
<> Tüm hanifcandaşların amin
Ve bu duayı şimdi “DARISI HER OKUYANIN BAŞINA” diye yazmanı istiyorum. BİZ+LER’iz bizLER! Öyle alıp kaçmaca yok. BÖLÜŞ BİZİMLE!
<> Darısı her okuyanın başına tüm hanif dostlarımızın başına hepbirlikte tek yürek olarak
Bölüş, merak etme, tükenmez, gümüş kordon gibi sonsuza kadar uzar. BÖLÜŞMEK ile eksiltmiyorsun. İNFAK ettiğin için çoğaltıyorsun.
SİZLERE dostlarım MÜTTEKİLİĞİ yaşattım.
Allah’dan KORKUN! Ayağınız Arz’da, fakat başınız ARŞ‘ta olsun.
KALBİNİZ ise sizin değil; HEPİNİZİN bölüşmek için edindiği bir TAS‘tır. SEVGİ tası. ALLAHIN size Kalp giren damarınızdan da yakındır.
BİRBİRİNİZE GÖNÜL KOYMAYIN! Herkes barışsın! Barışırsanız AORT kapağı açılır…
Hans von Aiberg, 12/08/2003 (169/12)
Not: <> veya [] ile başlayan satırlar, [ ve ] arasındaki kesimler sayın Aiberg’e ait değildir, sohbet esnasında onunla konuşan kişilere aittir veya sonradan eklenmiştir.
önceki bölümü oku – sonraki bölümü oku
