Gelelim İsrafil’e…
Şimdi YATAY İKİ BOYUTLU AŞAĞIDA KALDI.
(Aşağısı bir günün bin yıl olduğu evren katmanı) bir de DİKEY var, Arş direği olarak ta Arş’a çıkan (Bir günün 50 bin yıl olduğu) DİKEYLER.
Pekiyi yatay ve dikeyi nereden çıkarıyoruz?
Çünkü ayette UFUK kelimesi vardı:
“7. O, en yüksek ufukta idi.”
Ve o sidreyi kaplıyordu tek başına…
Ufuk=Horizal olunca elbette bir de vertical (Düşey, dikey) denen YÜKSEKLİK gerekiyor.
Şimdi bir insan düşünün: bu üç boyutludur: Eni, boyu, yüksekliği vardır. Ama o insanı örneğin kazağının içinden çıkarın. Kazağı da bastırın. Kazak İKİ boyutlu oldu çünkü artık kalınlık-derinlik-yükseklik kavramı kalktı, sadece eni ve boyu kaldı. İşte bu Cebrail’dir.
Bu kez kazağı SÖKELİM, yani çile ya da yumak olarak sarar gibi TEL TEL söküyoruz.
Bir yün ipliği demek TEK BOYUTLU (Sadece boyu var, eni ve yüksekliği yok) olmak demek… İşte sizlere İSRAFIL’i anlattım.
-devam edecek-
Hans von Aiberg, 15/03/2002 (069/38)
Not: Sohbeti okurken karşılaşacağınız her türlü sorunu/hatayı vb. info@aiberg.com adresine bildirebilirsiniz.
önceki bölümü oku | 069 anasayfasına dön | sonraki bölümü oku
