Brahman dini, kalabalık ve merkezî ırkı temsil eden dev Hind uygarlığının diniydi. Bu dine adını veren “Rahman-Rahim” gibi merhamet kaynaklı ALLAH ismiydi. Günümüzdeki Brahmanlık, Brahmi ismi de bu geleneğin sürdürülmesidir. Örneğin İBRAHİM ismi, l = ismi, B = Bİ (Bismi) Rahim = Rahman anlamındaki bir takma addır. (O sırada şimdikine benzer biçimde “Hinduluk ve Brahmilik olmak üzere iki din vardı. Hz. İbrahim’in adı, Kur’an’ın tamamında olduğu gibi “Takma” ismidir, isminin anlamı “Brahman”dan gelmektedir.) Bu dinin Hinduluk BRAHİMLİK ve Brahmanlık diye ikiye ayrıldığı ve tahrif edildiği dönemde doğan Hz. İbrahim, merkezî HindAria ırkının bir mensubu olarak, babasıyla birlikte bağlı olduğu ırkın en batı ucu olan Sümer-Akad-Kalde-Elâm ülkelerine yerleşti. Bu topluluğu o sırada Sâmî ırkından gelen Geldaniler ve Babilonyalılar egemenliği altına almışlar, Sabiiye denen yıldızlara tapınır ve buna göre kâhinlik yapan bir din kurmuşlardı. Bu din de aslında Rahmaniydi. Ama Harut ve Marut isimli iki meleğin sınama için verdikleri gizli cifir bilgilerini kullanan halk, bu dini büyücülüğe çevirmişlerdi. İşte bu dine karşı Hânif dini kurulması için ALLAH, Hz. İbrahim’e suhuf vermiş, Babil’e görevlendirmişti. Hz. İbrahim, her Peygamber gibi, doğduğu yerde değil, ALLAH’ın tayin ettiği beldede “Elçilik” yapmıştır. Hz. İbrahim’in Kur’an cifirinden çıkarımı onun, Hind-Avrupa dil birliğinin “Hind” dalına mensup olduğunu göstermektedir. Nemrud’a karşı verdiği savaşımı ve dillerin ayrılmasını şimdilik geçelim. Hz. İbrahim bilindiği gibi iki evlilik yapmıştır.
1. İsrail soyu: Hind kökenli Hz. İbrahim’in Sami kökenli eşi Sâre (Sara, Sarah)dan olan dalı: İbranilerin atası olacaktır.
2. İsmail soyu: Hind kökenli Hz. İbrahim’in Eski Mısırlı (Egypt, Koptik, Kıpti, Hami) olan cariyesi Hâcer (Hager, Hicra). Yahudi Araplar dilce, tiynetçe ve dince babadan kardeştirler ama karınkardeş değillerdir.
ALLAH, Yahudileri gerçekten ırki bakımdan üstün tutmuş ama lânetlemiştir. Bu üstünlüklerine rağmen lânetli oldukları için Peygamberlik Kurumu ilk ve son olarak, Araplara geçmiştir. İbranice ve Arapça bir alfabe ve bir dindir. Aynı harfler biri Tevrat’a diğeri Sinâ yazısına göre uyarlanmış, dilde aynılık kalmıştır. Örneğin Allah = Aloh; Al Mâlik = AI Maleh’dir…
(Arz’dan Arş’a Sonsuzluk Kulesi 1’den alınmıştır.)
