Ben Eyyub’un hanımı gibiyim, yaptıklarımda hiç bir övünç ve aferin bekleyemem. Ama siz öyle değilsiniz. Yaptıklarınızla ÖVÜNÇ alacaksınız. O sizin hakkınız. Allah size onu bir HAK olarak vermiştir. Siz gururla alın o nişanı… Bu benim doğal görevim, bana bir aferim gelmeyecek. Siz tadını çıkarın benim adıma da… BİZLER adına.
Eyyub övüldü Kur’an’da, Karısı değil! Sizler övüleceksiniz, Ben değil. Nedenini biliyorsunuz…
Eyyub’sunuz siz, Allah ile perçinli olan. Ben ise sizi taşıyan Kerrubiyim hepsi bu.
Ben tetiklerim…
“Bizi doğru yola ilet” diye Rabbinize dua etmişsiniz. Çoook samimi dualarmış bunlar. Allah Kabul etmiş. ESKİYİ size bıraktırmaya ve DOSDOĞRUYA getirmeye murad etmiş.
Bir de vesile lazım: O da ben oldurulmuşum… Yani ben Vesile’yim, asıl olan sizin KABUL EDİLMİŞ dualarınızdır.
<> BİZlere Yıldız oldunuz…
<> Şükürler olsun RABBimize…
Evet Sizlerin DOĞRUYU istemekteki hayır dualarınız kabul edilmiş ve beni bu satrançta ileri sürmüşler.
Yani siz kendiniz duanız ile bu dergaha geldiniz… Şeyhlerden, yobazlardan, dini bölen cemaatlerden kurtuldunuz.
Çünkü duanız buydu: “Ya Rabbi dosdoğruyu buldur bana!”
O zaman bir operatör olarak bu kozmik satrançta benim taşımı ileri sürdüler ve kucaklaştık.
-devam edecek-
Hans von Aiberg, 06/03/2002 (065/17)
Not-1: <> ile başlayan satırlar sayın Aiberge ait değildir, sohbet/chat esnasında onunla konuşan diğer kişilere aittir. [] ile başlayan satırlar ve [ ] arasındaki kesimler yine sayın Aiberg’e ait değildir, sohbete sonradan eklenmiştir.
Not-2: Sohbeti okurken karşılaşacağınız her türlü sorunu/hatayı vb. info@aiberg.com adresine bildirebilirsiniz.
önceki bölümü oku | 065 anasayfasına dön | sonraki bölümü oku
